به آرزوی دیدنت تا خودآسمون میرم ابرارو آتیش میزنم چشمای ماه و میگیرم رو شونه‌های عطر تو خورشید و پر پر می‌کنم میون پرسه‌های شب عشق تو باور می‌کنم هنوز تو اینهٔ چشات شرم گل‌های مریمه با تو حریم لحظه هام غرق نسیم و شبنمه نگاه ناز تو مثل یه معبد مقدسه تو که نباشی‌ عشق من دنیا به آخر میرسه دستتو میگیرم بمون، من بی‌ تو می‌میرم بمون!